Drukke dagen met kleine kinderen: het ultieme tijdreisavontuur

Drukke dagen met kleine kinderen: het ultieme tijdreisavontuur

Ochtenden met twee kleine kinderen en twee pubers zijn net een hectische film waarin jij de regisseur bent – maar dan zonder draaiboek.

Het begint al bij het ontbijt: iedereen zover krijgen dat er écht gegeten wordt en er niet alleen met boterhammen gegooid wordt. Proberen de kleintjes zonder chocolademond of vlekken op hun kleren richting school te laten vertrekken, terwijl de pubers ruzie maken over wie nu wéér elkaars beker heeft gepakt. Treuzelen? Geen optie, want de tijd tikt genadeloos door.

De schoolrun is geopend…

Na het uitzwaaien van de oudste – die inmiddels in het derde jaar van het voortgezet onderwijs zit, zichzelf prima redt en liever een knuffel van haar kleine broer en zus krijgt dan van mij – gaan de tassen op de rug en vliegen we de auto in.

Eerst naar de opvang met Jorik. Hoe stoer hij ook altijd doet, stiekem wil hij liever weer bij mij thuis zijn dan knuffels krijgen van zijn favoriete juf. Elke keer breekt mijn hart als hij zich aan me vastklampt, en eigenlijk wil ik hem teruggrissen voor een extra knuffel. Maar goed… dat staat natuurlijk niet in het draaiboek.

Daarna verder naar school met Mila en Pleun. Het fijne van groep 1 is dat je nog even mee naar binnen mag om je kind kort te begeleiden. En stiekem vinden wij ouders dat heerlijk, want wie wil er nou niet een glimp opvangen van die lieve, kleine kleuterwereld?

Als ik eenmaal weer terug in de auto zit, schuif ik in de relaxstand. Tijd om acht uur lang grote-mensen-dingen te doen. Even geen kinderliedjes of eindeloze ‘waarom’-vragen, maar serieuze zaken oppakken. Want laten we eerlijk zijn: ouderschap op zichzelf is al een fulltime baan, compleet met onvoorspelbare werktijden en chaosbonussen.

En dan… begint ronde twee: het avondritueel! Koken terwijl je de honderdste “mag ik een snoepje?”-vraag hoort, opruimen terwijl de baby de woonkamer opnieuw op zijn kop zet, douchen op de automatische piloot en proberen orde te scheppen in de storm. Je dag vliegt voorbij zonder dat je het doorhebt, terwijl jij eigenlijk gewoon een onzichtbare superheld bent die het hele gezin volgens een ongeschreven script door de dag loodst.Ja, zulke dagen zijn druk, chaotisch en soms ronduit vermoeiend. Maar ze zitten vol liefde, gegiechel en die kleine onbetaalbare momenten waarop even alles klopt. En morgen? Dan beginnen we gewoon opnieuw, met nieuwe uitdagingen en frisse avonturen.

Het mooiste hoogtepunt blijft toch thuiskomen van werk en die blije koppies zien oplichten, of luisteren naar de enthousiaste verhalen van de oudste twee over hun dag.Want opvoeden… dat is vooral een avontuur. Elke dag weer.